3 سال پیش

تفنگت را زمین بگذار که من بیزارم از دیدار این خونبارِ ناهنجار تفنگِ دست تو یعنی زبان آتش و آهن من اما پیش این اهریمنی‌ابزار بنیان‌کن ندارم جز زبان...

3 سال پیش

این روزها به هرچه از آسمان می‌آید شک دارم نکند آن گنجشک‌های پرچانه که روی شاخه‌ها صف کشیده‌اند و مثل اعضای یک هیأت ژوری کوچک در گوشِ هم...

3 سال پیش

رنگ گنجشک‌های بالارود می‌دهد بوی خشکسالی را مانده ام که چه کار خواهم کرد بعد از این روستای خالی را

3 سال پیش

شعر را هم طلاق می‌دادی

3 سال پیش

یکی بیچاره برمی‌داشت آن بار امانت را اگر من در نمی‌آوردم آنجا قهرمان‌بازی

3 سال پیش

همین اول کار بگویم که فیض شریفی در این کتاب به جای رباعی از واژه «ربایی» استفاده کرده. توضیح هم داده: «ربایی به معنای روا بودن، آواز سوزناک و ربایندگ...

3 سال پیش

بومی نشسته بر سر این بام با مرغوای شوم با پنجه‌های در خون

3 سال پیش

یه دختر توی آینه گریه می‌کرد بهش گفتم تحمل کن، قوی باش